خرید ریتالین اصل سوئیس برند نوارتیس سوئیسRitalin

ریتالین که با نام متیل فنیدات و کنسرتا در میان دیگران فروخته می شود، رایج ترین داروی محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و به میزان کمتری، نارکولپسی استفاده می شود. این یک داروی اولیه برای ADHD است. ممکن است از طریق دهان مصرف شود یا روی پوست استفاده شود، و فرمولاسیون های مختلف مدت اثر متفاوتی دارند – معمولاً بین 2 تا 4 ساعت. اگرچه شواهد کمی وجود دارد، و در برخی موارد شواهد متناقض، برای حمایت از استفاده از آن به عنوان یک تقویت کننده عملکرد ورزشی, تقویت کننده شناختی , تقویت کننده جنسی یا سرخوشی , ادعا می شود که می توان از آن برای این اهداف استفاده کرد.
متیل فنیدیت
ریتالین، کنسرتا، دیگران
عوارض جانبی رایج متیل فنیدات عبارتند از: تاکی کاردی ، تپش قلب ، سردرد ، بی خوابی ، اضطراب ، هیپرهیدروزیس ، کاهش وزن، کاهش اشتها، خشکی دهان، حالت تهوع و درد شکمی. علائم ترک ممکن است شامل: لرز، افسردگی ، خواب آلودگی ، نارسایی ، خستگی ، سردرد ، تحریک پذیری ، بی حالی ، کابوس ، بی قراری ، افکار خودکشی، و ضعف باشد.
اعتقاد بر این است که متیل فنیدیت با مسدود کردن بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین توسط نورون ها عمل می کند. این یک محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) از کلاس های فن اتیلامین و پیپریدین است. علیرغم ادعای مطرح شده توسط برخی از افسانه های شهری، این یک مشتق و مشابه کوکائین نیست. کوکائین یک بی حس کننده موضعی و مسدود کننده کانال لیگاند با عملکرد SNDRI است، در حالی که متیل فنیدات یک NDRI با انتخاب 2 تا 3 برابر برای انتقال دهنده دوپامین (DAT) بیش ازانتقال دهنده نوراپی نفرین (NET). کوکائین همچنین در انتقال دهنده های سروتونین (SERT) از سایت های NDRI قوی تر است.
متیل فنیدیت برای اولین بار در سال 1944 سنتز شد و در سال 1955 برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تایید شد . تخمین زده شد که تعداد دوزهای متیل فنیدیت در سطح جهان در سال 2013 نسبت به سال 2012 66 درصد افزایش یافته است . . این دارو به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است .
در بریتانیا، از طریق خدمات بهداشت ملی ، این دارو داروی خط اول برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) است.
متیل فنیدیت بیشتر برای درمان ADHD و نارکولپسی استفاده می شود.
اختلال کمبود توجه بیش فعالی
متیل فنیدیت برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی استفاده می شود . افزودن درمان اصلاح رفتاری می تواند مزایای بیشتری بر نتیجه درمان داشته باشد. دوز ممکن است متفاوت باشد و برای اثر آن تیتر شده است، با برخی دستورالعمل‌ها درمان اولیه با دوز پایین توصیه می‌شود. متیل فنیدیت رهش فوری روزانه همراه با فرم طولانی‌تر برای دستیابی به کنترل تمام روز علائم استفاده می‌شود. متیل فنیدیت برای کودکان زیر شش سال تایید نشده است.
در کودکان بالای 6 سال و نوجوانان، مزایای کوتاه مدت و مقرون به صرفه بودن متیل فنیدیت به خوبی ثابت شده است. تعدادی از بررسی‌ها ایمنی و اثربخشی را برای افراد مبتلا به ADHD طی چندین سال ثابت کرده‌اند.
تقریباً 70 درصد از کسانی که از متیل فنیدیت استفاده می کنند، بهبودهایی را در علائم ADHD مشاهده می کنند. [42] کودکان مبتلا به ADHD که از داروهای محرک استفاده می کنند، عموماً روابط بهتری با همسالان و اعضای خانواده دارند، در مدرسه عملکرد بهتری دارند، حواس پرتی و تکانشی کمتری دارند و دامنه توجه طولانی تری دارند . شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کودکان مبتلا به ADHD که درمان دریافت نمی‌کنند، در بزرگسالی خطر ابتلا به اختلالات مصرف مواد را افزایش می‌دهند.
میزان دقیق بهبود علائم ADHD و کیفیت زندگی ناشی از درمان با متیل فنیدیت تا نوامبر 2015 نامشخص باقی مانده است . شواهد سود در مقابل ضرر در درمان ADHD نامشخص است. یک بررسی سیستماتیک در سال 2021 به این نتیجه رسید که هیچ شواهد روشنی برای استفاده از متیل فنیدیت IR (رهاسازی فوری) برای بزرگسالان وجود ندارد.
از آنجایی که تشخیص ADHD در سراسر جهان افزایش یافته است، متیل فنیدیت ممکن است به عنوان یک “داروی مطالعه” توسط برخی از جمعیت ها مورد سوء استفاده قرار گیرد که ممکن است مضر باشد. این همچنین در مورد افرادی که ممکن است مشکل متفاوتی را تجربه کنند و به اشتباه ADHD تشخیص داده شده اند نیز صدق می کند. افراد در این دسته می توانند عوارض جانبی منفی دارو را تجربه کنند که وضعیت آنها را بدتر می کند.
نارکولپسی
نارکولپسی ، یک اختلال خواب مزمن است که با خواب آلودگی شدید در طول روز و خواب غیرقابل کنترل مشخص می شود، عمدتاً با داروهای محرک درمان می شود. متیل فنیدیت در افزایش هوشیاری، هوشیاری و عملکرد موثر در نظر گرفته می شود . متیل فنیدات معیارهای خواب‌آلودگی را در آزمایش‌های استاندارد شده ، مانند تست تأخیر خواب چندگانه (MSLT) بهبود می‌بخشد، اما عملکرد به سطوح قابل مقایسه با افراد سالم بهبود نمی‌یابد.
سایر کاربردهای پزشکی
متیل فنیدیت همچنین ممکن است برای استفاده بدون برچسب در موارد مقاوم به درمان اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی اساسی تجویز شود . همچنین می تواند افسردگی را در چندین گروه از جمله سکته مغزی ، سرطان و بیماران HIV مثبت بهبود بخشد . شواهد ضعیفی به نفع اثربخشی متیل فنیدیت برای افسردگی وجود دارد، از جمله ارائه مزایای اضافی در ترکیب با داروهای ضد افسردگی . در افراد مبتلا به سرطان پایانی ، متیل فنیدیت می تواند برای مقابله استفاده شودخواب آلودگی ناشی از مواد افیونی ، برای افزایش اثرات ضد درد مواد افیونی، برای درمان افسردگی و بهبود عملکرد شناختی. یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز در سال 2021 نشان داد که تمام مطالعات در مورد افسردگی سالمندان نتایج مثبت استفاده از متیل فنیدیت را گزارش کردند. بررسی استفاده کوتاه مدت همراه با سیتالوپرام را توصیه می کند. یک بررسی در سال 2018 شواهدی با کیفیت پایین پیدا کرد که از استفاده از آن برای درمان بی‌تفاوتی همانطور که در بیماری آلزایمر دیده می‌شود، علاوه بر فواید جزئی برای عملکرد شناختی و شناختی حمایت می‌کند.
افزایش عملکرد
یک بررسی در سال 2015 نشان داد که دوزهای درمانی آمفتامین و متیل فنیدات در بزرگسالان سالم سالم منجر به بهبود اندکی در شناخت ، از جمله حافظه کاری ، حافظه اپیزودیک و کنترل مهاری می شود . اثرات تقویت‌کننده شناخت این داروها از طریق فعال‌سازی غیرمستقیم گیرنده دوپامین D1 و گیرنده آدرنرژیک α2 در قشر جلوی مغز شناخته شده است. متیل فنیدات و سایر محرک‌های ADHD نیز برجستگی کار را بهبود می‌بخشند و برانگیختگی را افزایش می‌دهند. محرک‌هایی مانند آمفتامین و متیل فنیدات می‌توانند عملکرد را در کارهای دشوار و خسته‌کننده بهبود بخشند، و توسط برخی از دانش‌آموزان به‌عنوان کمک مطالعه و آزمون استفاده می‌شوند. بر اساس مطالعات مربوط به مصرف غیرقانونی محرک گزارش شده توسط خود، استفاده افزایش دهنده عملکرد به جای استفاده به عنوان یک داروی تفریحی ، دلیل اصلی استفاده دانش آموزان از محرک ها است.
دوزهای بیش از حد متیل فنیدات، بالاتر از محدوده درمانی، می تواند با حافظه کاری و کنترل شناختی تداخل ایجاد کند . مانند آمفتامین و بوپروپیون ، متیل فنیدات استقامت و استقامت را در انسان عمدتاً از طریق مهار بازجذب دوپامین در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد. مشابه از دست دادن تقویت شناختی در هنگام استفاده از مقادیر زیاد، دوزهای زیاد متیل فنیدات می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که عملکرد ورزشی را مختل می کند، مانند رابدومیولیز و هایپرترمی . در حالی که ادبیات نشان می دهد که ممکن است شناخت را بهبود بخشد، اکثر نویسندگان موافقند که استفاده از دارو به عنوان یک کمک مطالعه در زمانی که تشخیص ADHD وجود ندارد در واقع معدل را بهبود نمی بخشد . علاوه بر این، پیشنهاد شده است که دانش‌آموزانی که از دارو برای مطالعه استفاده می‌کنند ممکن است برای مسائل بالقوه عمیق‌تر خود درمانی کنند.
موارد منع مصرف
متیل فنیدیت برای افرادی که از مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (مانند فنلزین و ترانیل سیپرومین ) استفاده می‌کنند یا افراد مبتلا به بی‌قراری، تیک ، گلوکوم ، نقص‌های قلبی یا حساسیت مفرط به هر ماده موجود در داروهای متیل فنیدات منع مصرف دارد.
به زنان باردار توصیه می شود فقط در صورتی از این دارو استفاده کنند که فواید آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد. مطالعات انسانی کافی برای اثبات قطعی اثر متیل فنیدیت بر رشد جنین انجام نشده است . در سال 2018، یک بررسی به این نتیجه رسید که این ماده در موش‌ها و خرگوش‌ها تراتوژن نبوده است و “یک تراتوژن اصلی انسانی نیست”.
اثرات نامطلوب
کارشناسان اعتیاد در روانپزشکی، شیمی، فارماکولوژی، پزشکی قانونی ، اپیدمیولوژی، و پلیس و خدمات حقوقی درگیر تجزیه و تحلیل دلفی در مورد 20 داروی تفریحی محبوب هستند. متیل فنیدیت در وابستگی رتبه سیزدهم، آسیب جسمی دوازدهم و آسیب اجتماعی رتبه هجدهم را به خود اختصاص داد.
به طور کلی، عوارض جانبی مرتبط با فرمولاسیون MPH طولانی اثر مشابه با شایع ترین عوارض جانبی از جمله کاهش اشتها ، خشکی دهان ، اضطراب/عصبیت ، حالت تهوع و بی خوابی است. عوارض جانبی دستگاه گوارش ممکن است شامل درد شکم و کاهش وزن باشد. عوارض جانبی سیستم عصبی ممکن است شامل آکاتیزیا (آژیتاسیون/بی قراری)، تحریک پذیری ، دیسکینزی (تیک)، دیستونی فکی فکی ، بی حالی باشد.(خواب آلودگی/خستگی) و سرگیجه . عوارض جانبی قلبی ممکن است شامل تپش قلب ، تغییرات فشار خون و ضربان قلب (معمولاً خفیف) و تاکی کاردی (ضربان قلب سریع) باشد. سیگاری های مبتلا به ADHD که متیل فنیدیت مصرف می کنند ممکن است وابستگی به نیکوتین خود را افزایش دهند و بیشتر از قبل از شروع استفاده از متیل فنیدیت سیگار می کشند، با افزایش هوس نیکوتین و افزایش متوسط ​​1.3 نخ سیگار در روز. عوارض جانبی چشمی ممکن است شامل تاری دید باشدناشی از گشاد شدن مردمک چشم و خشکی چشم، با گزارش کمتر دوبینی و میدریازیس .
شواهدی مبنی بر کاهش خفیف قد با درمان طولانی مدت در کودکان وجود دارد. این میزان در طول سه سال اول 1 سانتی‌متر (0.4 اینچ) یا کمتر در سال با کاهش کلی 3 سانتی‌متر (1.2 اینچ) در طول 10 سال برآورد شده است.
حساسیت مفرط (شامل بثورات پوستی ، کهیر و تب ) گاهی اوقات هنگام استفاده از متیل فنیدیت ترانس درمال گزارش می شود. پچ Daytrana نسبت به متیل فنیدات خوراکی دارای نرخ بسیار بالاتری از واکنش های پوستی است.
متیل فنیدات می تواند روان پریشی را در افراد روان پریش بدتر کند و در موارد بسیار نادر با ظهور علائم روان پریشی جدید همراه بوده است. باید با احتیاط شدید در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به دلیل القای احتمالی شیدایی یا هیپومانیا استفاده شود. گزارش‌های بسیار نادری از افکار خودکشی وجود دارد ، اما برخی از نویسندگان ادعا می‌کنند که شواهد ارتباطی را تایید نمی‌کنند. لوگوره گاهی گزارش می شود. اختلالات میل جنسی ، بی نظمی ، و توهمات بینایی بسیار نادر گزارش شده است. پریاپیسم یک رویداد نامطلوب بسیار نادر است که می تواند بالقوه جدی باشد.
مطالعات انجام شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 2011 نشان می دهد که در کودکان، بزرگسالان جوان و بزرگسالان هیچ ارتباطی بین عوارض جدی قلبی عروقی ( مرگ ناگهانی ، حمله قلبی و سکته مغزی ) و استفاده پزشکی از متیل فنیدیت یا سایر محرک های ADHD وجود ندارد.
از آنجایی که برخی از عوارض جانبی ممکن است تنها در طول مصرف مزمن متیل فنیدات ظاهر شوند، مراقبت دائمی برای عوارض جانبی توصیه می شود.
بررسی کاکرین در سال 2018 نشان داد که متیل فنیدیت ممکن است با عوارض جانبی جدی مانند مشکلات قلبی، روان پریشی و مرگ همراه باشد. قطعیت شواهد بسیار پایین بیان شد.
یک بررسی در سال 2018 شواهد آزمایشی پیدا کرد که نشان می‌دهد ممکن است عوارض جانبی جدی و غیر جدی در کودکان ایجاد کند.
مصرف بیش از حد
علائم مصرف بیش از حد حاد متیل فنیدیت در درجه اول از تحریک بیش از حد سیستم عصبی مرکزی ناشی می شود. این علائم عبارتند از: استفراغ ، حالت تهوع ، بی قراری ، لرزش ، هیپررفلکسی ، انقباض عضلانی، سرخوشی ، گیجی، توهم، هذیان ، گرمازدگی ، تعریق، برافروختگی ، سردرد، تاکی کاردی ، تپش غشای قلب ، تپش غشای قلب ، پرفشاری غشای قلب . مصرف بیش از حد شدید ممکن است شامل علائمی مانند هیپرتکسی ، سمپاتومیمتیک سمپاتیک ، تشنج ، پارانویا ، کلیشه (اختلال حرکتی تکراری)، رابدومیولیز ، کما ، و فروپاشی گردش خون باشد. مصرف بیش از حد متیل فنیدات با مراقبت مناسب به ندرت کشنده است. به دنبال تزریق قرص متیل فنیدیت به یک شریان ، واکنش‌های سمی شدید شامل تشکیل آبسه و نکروز گزارش شده است.
درمان مصرف بیش از حد متیل فنیدات معمولاً شامل تجویز بنزودیازپین‌ها ، با داروهای ضد روان پریشی ، آگونیست‌های گیرنده α-آدرنرژیک و پروپوفول است که به عنوان درمان‌های خط دوم عمل می‌کنند.
بسته بندی فرمول متیل فنیدات توصیه می کند که قرص ها را خرد نکنید. این در جدول X سیستم برنامه ریزی دارویی هند قرار می گیرد. داروهای برنامه X معمولاً حاوی داروهای قابل سوء استفاده مانند باربیتورات ها یا محرک هایی مانند آمفتامین ها هستند.
اعتیاد و وابستگی
تجمع ΔFosB از مصرف بیش از حد دارو
نمودار انباشت ΔFosB
بالا: این نشان دهنده اثرات اولیه قرار گرفتن در معرض دوز بالا با یک داروی اعتیاد آور بر بیان ژن در هسته اکومبنس برای پروتئین های مختلف خانواده Fos (یعنی c-Fos ، FosB ، ΔFosB ، Fra1 و Fra2 ) است.
پایین: این افزایش تدریجی بیان ΔFosB در هسته اکومبنس را به دنبال مصرف مکرر دو بار در روز دارو نشان می دهد، جایی که این ایزوفرم های ΔFosB فسفریله شده (35-37 کیلودالتون ) در نورون های خاردار متوسط ​​نوع D1 هسته اکومبنس تا 2 ماه باقی می مانند. .
متیل فنیدات یک محرک با مسئولیت اعتیاد و مسئولیت وابستگی مشابه آمفتامین است. در بین داروهای اعتیاد آور دارای مسئولیت متوسط ​​است . بر این اساس، اعتیاد و وابستگی روانی زمانی ممکن و محتمل است که متیل فنیدیت در دوزهای بالا به عنوان یک داروی تفریحی استفاده شود. هنگامی که بیشتر از محدوده دوز پزشکی استفاده می شود، محرک ها با ایجاد روان پریشی محرک همراه هستند . مانند سایر داروهای اعتیاد آور، بیان بیش از حد ΔFosB در نورون های خاردار متوسط ​​نوع D1 درهسته اکومبنس در اعتیاد به متیل فنیدیت دخیل است.
مکانیسم های زیست مولکولی
اطلاعات بیشتر: اعتیاد § مکانیسم های بیومولکولی
متیل فنیدات به دلیل اثر فارماکودینامیک (یعنی مهار بازجذب دوپامین ) در سیستم پاداش مغز، پتانسیل ایجاد سرخوشی را دارد . در دوزهای درمانی، محرک‌های ADHD به اندازه کافی سیستم پاداش یا مسیر پاداش را به طور خاص فعال نمی‌کنند، تا حدی که برای ایجاد افزایش مداوم در بیان ژن ΔFosB در نورون‌های خاردار متوسط ​​نوع D1 هسته اکومبنس ضروری است. در نتیجه، هنگامی که طبق دستور در دوزهایی که معمولاً برای درمان ADHD تجویز می‌شوند مصرف شود، استفاده از متیل فنیدیت فاقد ظرفیت ایجاد اعتیاد است. با این حال، هنگامی که متیل فنیدیت در دوزهای تفریحی به اندازه کافی بالا از طریق یک مسیر در دسترس زیستی (مثلاً دم کردن یا تزریق داخل وریدی )، به ویژه برای استفاده از دارو به عنوان یک سرخ‌کننده استفاده می‌شود، ΔFosB در هسته تجمع می‌کند. اکومبنس از این رو، مانند هر داروی اعتیادآور دیگری، استفاده منظم تفریحی از متیل فنیدیت در دوزهای بالا در نهایت منجر به بیان بیش از حد ΔFosB در نورون های نوع D1 می شود که متعاقباً باعث ایجاد یک سری آبشارهای سیگنالینگ با واسطه رونویسی ژن می شود که باعث اعتیاد می شود.
فعل و انفعالات
متیل فنیدات ممکن است متابولیسم ضد انعقاد ویتامین K ، برخی از داروهای ضد تشنج و برخی داروهای ضد افسردگی ( داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ) را مهار کند. تجویز همزمان ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشد که احتمالاً با نظارت بر غلظت دارو در پلاسما کمک می کند. چندین مورد گزارش شده از متیل فنیدیت که باعث ایجاد سندرم سروتونین با تجویز همزمان داروهای ضد افسردگی می شود.
هنگامی که متیل فنیدات با اتانول هضم می شود ، متابولیتی به نام اتیل فنیدات از طریق ترانس استریفیکاسیون کبدی تشکیل می شود ، که بی شباهت به تشکیل کبدی کوکااتیلن از کوکائین و اتانول نیست. کاهش قدرت اتیل فنیدات و تشکیل جزئی آن به این معنی است که در دوزهای درمانی به مشخصات دارویی کمک نمی کند و حتی در موارد مصرف بیش از حد غلظت اتیل فنیدات ناچیز باقی می ماند.
مصرف همزمان الکل (اتانول) همچنین سطوح پلاسمایی دی متیل فنیدات را تا 40 درصد افزایش می دهد.
مسمومیت کبدی ناشی از متیل فنیدات بسیار نادر است، اما شواهد محدود نشان می دهد که مصرف آگونیست های بتا آدرنرژیک با متیل فنیدات ممکن است خطر مسمومیت کبدی را افزایش دهد.
فارماکولوژی
فارماکودینامیک
متیل فنیدات در درجه اول به عنوان یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین-دوپامین (NDRI) عمل می کند. این یک مشتق بنزیل پیپریدین و فن اتیل آمین است که همچنین بخشی از ساختار اصلی خود را با کاتکول آمین ها به اشتراک می گذارد .
متیل فنیدات یک محرک روانی است و فعالیت سیستم عصبی مرکزی را از طریق مهار بازجذب انتقال دهنده های عصبی نوراپی نفرین و دوپامین افزایش می دهد. همانطور که مدل‌های ADHD نشان می‌دهند، با اختلالات عملکردی در برخی از سیستم‌های انتقال دهنده عصبی مغز ، به ویژه آنهایی که شامل دوپامین در مسیرهای مزوکورتیکال و مزولیمبیک و نوراپی نفرین در قشر جلوی مغز و لوکوس سرولئوس هستند، مرتبط است. محرک های روانی مانند متیل فنیدات و آمفتامین ممکن است در درمان ADHD موثر باشند زیرا فعالیت انتقال دهنده های عصبی را در این سیستم ها افزایش می دهند. هنگامی که بازجذب آن انتقال دهنده های عصبی متوقف می شود، غلظت و اثرات آن در سیناپس افزایش می یابد و به ترتیب طولانی تر می شود. بنابراین، متیل فنیدات یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین-دوپامین نامیده می شود. با افزایش اثرات نوراپی نفرین و دوپامین، متیل فنیدات فعالیت سیستم عصبی مرکزی را افزایش می دهد و اثراتی مانند افزایش هوشیاری، کاهش خستگی و بهبود توجه ایجاد می کند.
متیل فنیدیت در تعدیل سطوح دوپامین (DA) و به میزان کمتر نوراپی نفرین (NE) فعال است. متیل فنیدات به ناقلین دوپامین (DAT) و نوراپی نفرین (NET) متصل شده و آنها را مسدود می کند. تنوع بین محاصره DAT و دوپامین خارج سلولی وجود دارد که منجر به این فرضیه می‌شود که متیل فنیدیت فعالیت دوپامین پایه را تقویت می‌کند و منجر به عدم پاسخ در افرادی با فعالیت پایه DA پایین می‌شود. به طور متوسط، متیل فنیدیت باعث افزایش 3-4 برابری دوپامین و نوراپی نفرین در جسم مخطط و قشر جلوی مغز می شود. تصویربرداری رزونانس مغناطیسیمطالعات (MRI) نشان می‌دهد که درمان طولانی‌مدت با محرک‌های ADHD (به ویژه، آمفتامین و متیل فنیدات) ناهنجاری‌های ساختار و عملکرد مغز را در افراد مبتلا به ADHD کاهش می‌دهد.
برخی یافته‌های متناقض وجود دارد که با این تصور که متیل فنیدیت عمدتاً از طریق مهار DAT عمل می‌کند مخالف است. 80% اشغال DAT برای اثر سرخوشی متفنیدات ضروری است، اما تجویز مجدد متیل فنیدات فراتر از این سطح اشغال DAT هنوز هم اثرات سرخوشی ایجاد می کند. مهارکننده های قوی تر DAT مانند بوپروپیون برای ایجاد این اثر مشاهده نشده است. این مشاهدات به تأیید این فرضیه کمک می کند که متیل فنیدیت ممکن است به عنوان یک “آگونیست معکوس DAT” با معکوس کردن جهت جریان دوپامین توسط DAT عمل کند.
هر دو آمفتامین و متیل فنیدات عمدتاً داروهای دوپامینرژیک هستند، اما مکانیسم اثر آنها متمایز است. متیل فنیدات به عنوان یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین-دوپامین عمل می کند، در حالی که آمفتامین هم یک عامل آزاد کننده و هم بازدارنده بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین است. مکانیسم اثر متیل فنیدیت در آزادسازی دوپامین و نوراپی نفرین اساساً با سایر مشتقات فنی اتیل آمین متفاوت است، زیرا تصور می شود متیل فنیدات سرعت شلیک عصبی را افزایش می دهد در حالی که آمفتامین سرعت شلیک را کاهش می دهد، اما باعث می شودآزادسازی مونوآمین با معکوس کردن جریان مونوآمین ها از طریق انتقال دهنده های مونوآمین از طریق مجموعه ای از مکانیسم ها، از جمله فعال سازی TAAR1 و مدولاسیون عملکرد VMAT2 ، در میان مکانیسم های دیگر. تفاوت در مکانیسم اثر بین متیل فنیدات و آمفتامین منجر به مهار اثرات آمفتامین بر روی ناقل مونوآمین می‌شود.
متیل فنیدات دارای میل اتصال ناقل دوپامین و ناقل نوراپی نفرین است ، با انانتیومرهای دکسترومتیل فنیدات میل ترکیبی برجسته ای برای ناقل نوراپی نفرین نشان می دهد. هر دو انانتیومر dextrorotary و levorotary میل گیرنده را برای زیرگروه های سروتونرژیک 5HT 1A و 5HT 2B نشان دادند ، اگرچه اتصال مستقیم به ناقل سروتونین مشاهده نشد. مطالعه بعدی اتصال d-threo-methylphenidate ( dexmethylphenidate ) به گیرنده 5HT 1A را تأیید کرد ، اما هیچ فعالیت قابل توجهی در گیرنده 5HT 2B یافت نشد.
متیل فنیدات ممکن است نورون ها را از اثرات نوروتوکسیک بیماری پارکینسون و اختلال مصرف مت آمفتامین محافظت کند. مکانیسم فرضی محافظت عصبی از طریق مهار برهمکنش مت آمفتامین-DAT و از طریق کاهش دوپامین سیتوزولی است که منجر به کاهش تولید گونه‌های اکسیژن فعال مرتبط با دوپامین می‌شود .
انانتیومرهای دکستروتاری به طور قابل توجهی قوی تر از انانتیومرهای لوروتاری هستند و بنابراین برخی از داروها فقط حاوی دگزمتیل فنیدیت هستند. به نظر می رسد حداکثر دوز روزانه مورد مطالعه OROS متی فنیدات 144 میلی گرم در روز باشد.
فارماکوکینتیک
متیل فنیدات خوراکی دارای فراهمی زیستی 11 تا 52 درصد با مدت اثر حدود 2 تا 4 ساعت برای رهش فوری (یعنی ریتالین)، 3 تا 8 ساعت برای رهش مداوم (یعنی ریتالین SR) و 8 تا 12 ساعت برای طولانی مدت است. انتشار (یعنی کنسرتا). نیمه عمر متیل فنیدات 2 تا 3 ساعت است که بستگی به فرد دارد. حداکثر زمان پلاسما در حدود 2 ساعت به دست می آید. متیل فنیدات دارای اتصال کم پروتئین پلاسما 10-33٪ و حجم توزیع 2.65 L/kg است.
دکسترومتیل فنیدیت زمانی که به صورت خوراکی تجویز می شود بسیار بیشتر از لومتیل فنیدات در دسترس زیستی است و در درجه اول مسئول فعالیت روانی متیل فنیدات راسمیک است.
فراهمی زیستی خوراکی و سرعت جذب متیل فنیدات با رهش فوری هنگام مصرف همراه با غذا افزایش می یابد. اثرات یک وعده غذایی پرچرب بر Cmax مشاهده شده بین برخی از فرمولاسیون های طولانی مدت متفاوت است ، با فرمولاسیون ترکیبی IR/ER و OROS که سطوح Cmax کاهش یافته را نشان می دهد در حالی که فرمولاسیون های مبتنی بر مایع با رهش طولانی سطوح Cmax را افزایش می دهند. به گفته برخی محققان، زمانی که همراه با یک وعده غذایی پرچرب مصرف شود. با این حال، یک مطالعه در سال 2003، تفاوتی بین مصرف وعده غذایی پرچرب و تجویز متیل فنیدات خوراکی ناشتا نشان نداد.
متیل فنیدات توسط آنزیم های CES1A1 در کبد به اسید ریتالینیک متابولیزه می شود. دکسترومتیل فنیدات به طور انتخابی با سرعت کمتری نسبت به لومتیل فنیدات متابولیزه می شود. 97٪ از داروی متابولیزه شده از طریق ادرار و بین 1 تا 3٪ از طریق مدفوع دفع می شود. مقدار کمی، کمتر از 1٪ از دارو به شکل تغییر نیافته از طریق ادرار دفع می شود.
علم شیمی
متیل فنیدات
چهار ایزومر متیل فنیدات ممکن است، زیرا مولکول دارای دو مرکز کایرال است . یک جفت ترئو ایزومر و یک جفت اریترو متمایز می شوند که در درجه اول d-threo-methylphenidate اثرات دارویی مورد نظر را از خود نشان می دهد. erythro diastereomers فشار دهنده هستندآمین ها، خاصیتی که با ترئو دیاسترومرها مشترک نیست. هنگامی که این دارو برای اولین بار معرفی شد، به عنوان یک مخلوط 4:1 از erythro:threo diastereomers فروخته شد، اما بعداً فرموله شد تا فقط حاوی ترئو دیاستریومرها باشد. “TMP” به یک محصول ترئو اطلاق می شود که حاوی هیچ گونه اریترو دیاسترئومر، یعنی (±) – ترئو- متیل فنیدات نیست. از آنجایی که ایزومرهای ترئو از نظر انرژی مورد علاقه هستند، به راحتی می توان هر یک از ایزومرهای erythro نامطلوب را اپیمر کرد. دارویی که فقط حاوی متیل فنیدات دکستروتاتوری است، گاهی اوقات d-TMP نامیده می شود، اگرچه این نام به ندرت استفاده می شود و معمولاً به عنوان دکس متیل فنیدات ، d-MPH یا d-threo-methylphenidate شناخته می شود. مروری بر سنتز انانتیومر خالص (2R , 2’R )-(+)- threo – methylphenidate hydrochloride منتشر شده است.
سنتز متیل فنیدات
گرافیک سنتز متیل فنیدیت
روش 1: آماده سازی متیل فنیدات توسط Axten و همکاران توضیح داده شد. (1998) [139] از طریق واکنش بامفورد-استیونز .
گرافیک سنتز متیل فنیدیت
روش 2: سنتز متیل فنیدات کلاسیک [140]
تشخیص در مایعات بیولوژیکی
غلظت متیل فنیدات یا ریتالینیک اسید ، متابولیت اصلی آن ، ممکن است در پلاسما، سرم یا خون کامل اندازه‌گیری شود تا از نظر درمانی بر انطباق در افرادی که دارو را دریافت می‌کنند، برای تایید تشخیص در قربانیان احتمالی مسمومیت یا کمک به تحقیقات قانونی یک مورد مصرف بیش از حد کشنده
تاریخ
متیل فنیدات اولین بار در سال 1944 سنتز شد . او این دارو را به نام همسرش مارگاریتا ملقب به ریتا نامگذاری کرد که از ریتالین برای جبران فشار خون پایین استفاده می کرد. متیل فنیدات تا سال 1954 به عنوان یک محرک گزارش نشده بود. این دارو در سال 1957 برای استفاده پزشکی در ایالات متحده معرفی شد. % (±)-erythro و 20% (±)-threo با نام تجاری Centedrin. [145]مطالعات بعدی بر روی راسمات ها نشان داد که فعالیت محرک مرکزی با ترئو راسمات مرتبط است و بر جداسازی و تبدیل ایزومر اریترو به ایزومر ترئو فعال تر متمرکز شده است. ایزومر اریترو حذف شد و اکنون فرمول‌بندی‌های مدرن متی‌فنیدیت فقط حاوی ایزومر ترئو در مخلوط 50:50 از ایزومرهای d و l هستند.
متیل فنیدیت برای اولین بار برای کاهش اغما، نارکولپسی و افسردگی ناشی از باربیتورات استفاده شد. بعدها برای درمان نقص حافظه در افراد مسن استفاده شد. در آغاز دهه 1960، بر اساس مطالعات قبلی روانپزشک آمریکایی چارلز بردلی در مورد استفاده از داروهای محرک روانی، مانند بنزدرین ، که در آن زمان «کودکان ناسازگار» نامیده می شد، برای درمان کودکان مبتلا به ADHD استفاده شد. . تولید و تجویز متیل فنیدات در دهه 1990 به طور قابل توجهی افزایش یافت، به ویژه در ایالات متحده، زیرا تشخیص ADHD در جوامع پزشکی و سلامت روان بهتر درک شد و به طور کلی پذیرفته شد.
در سال 2000، شرکت آلزا مجوز FDA ایالات متحده را برای عرضه کنسرتا، یک فرم طولانی رهش متیل فنیدیت، دریافت کرد.
جامعه و فرهنگ
نام ها
متیل فنیدات با نام تجاری “ریتالین” سوئیس.
فرمول‌های انتشار فوری و نسخه‌های توسعه‌یافته با برند هندی «AddWize» با هزینه 1.9 دلار آمریکا برای نوار انتشار فوری و 2.9 دلار آمریکا برای یک نوار نسخه توسعه‌یافته AddWize.
متیل فنیدیت در ایالات متحده، سوئیس، کانادا، مکزیک، اسپانیا، سوئد، پاکستان و هند تولید می شود. [ نیاز به نقل از ] همچنین در اکثر کشورهای جهان فروخته می شود. [158] : 8-9  نام های تجاری متیل فنیدیت شامل ریتالین (به افتخار ریتا، همسر کاشف مولکول)، ریلاتین (در بلژیک برای جلوگیری از تضاد نام تجاری با شرکت داروسازی RIT)، کنسرتا، [7] Medikinet، Adaphen، Addwize، Inspiral، Methmild، Artige، Attenta، Cognil، Equasym، Methylin، Penid، Phenida، Prohiper و Tradea.
فرم های موجود
در جهت عقربه های ساعت از بالا: کنسرتا 18 میلی گرم، مدیکینت 5 میلی گرم، متیل فنیدات TAD 10 میلی گرم، ریتالین 10 میلی گرم، مدیکینت XL 30 میلی گرم.
انانتیومر دکستروتاری متیل فنیدات، معروف به دکس متیل فنیدات، به صورت عمومی و با نام های تجاری Focalin و Attenade به دو صورت انتشار فوری و رهش طولانی فروخته می شود. در برخی شرایط ممکن است به جای متیل فنیدیت تجویز شود، اما در دوزهای برابر، هیچ مزیت قابل توجهی نسبت به متیل فنیدات ندارد و بنابراین گاهی اوقات به عنوان نمونه ای از داروی همیشه سبز در نظر گرفته می شود .
انتشار فوری
فرمول ساختاری ماده در سری قرص ریتالین. (Ritalin, Ritalin LA, Ritalin SR.) حجم توزیع برای d-methylphenidate 2.65±1.11 L/kg و 1.80±0.91 L/kg برای L-methylphenidate پس از بلع قرص ریتالین بود.
متیل فنیدات در ابتدا به عنوان یک فرمول مخلوط راسمیک با رهش فوری با نام تجاری Novartis در دسترس بود، اگرچه انواع ژنریک ها در دسترس هستند، برخی با نام های تجاری دیگر. نام های تجاری ژنریک شامل ریتالینا، ریلاتین، آتنتا، مدیکینت، متادیت، متیلین، پنید، ترانکولین و روبیفن است.
انتشار تمدید شده
فرمول ساختاری ماده داخل قرص کنسرتا. پس از تجویز Concerta، غلظت پلاسمایی L-ایزومر تقریباً 1/40 غلظت پلاسمایی ایزومر d بود.
محصولات متیل فنیدیت با رهش طولانی عبارتند از:
.
قرص های کنسرتا با حروف “ALZA” و به دنبال آن عبارتند از: “18”، “27”، “36” یا “54” که مربوط به دوز میلی گرم است. تقریباً 22٪ از دوز آزادسازی فوری است و 78٪ باقیمانده از دوز طی 10 تا 12 ساعت پس از مصرف، با افزایش اولیه در 6 تا 7 ساعت اول، و متعاقب آن کاهش در داروی آزاد شده آزاد می شود.
کپسول های ریتالین LA با حروف “NVR” (مخفف: Novartis) و به دنبال آن: “R20″، “R30” یا “R40” بسته به میزان دوز (mg) مشخص می شوند. ریتالین LA [72] دو دوز استاندارد را ارائه می دهد – نیمی از دوز کل بلافاصله و نیمی دیگر چهار ساعت بعد آزاد می شود. در مجموع هر کپسول حدود هشت ساعت موثر است.
کپسول سی دی متادیت حاوی دو نوع مهره است. 30٪ آزادسازی فوری و 70٪ دیگر به طور یکنواخت آزاد می شوند.
قرص Medikinet Retard/CR/Adult/Modified Release یک فرم کپسول خوراکی طولانی رهش متیل فنیدیت است. 50٪ از دوز را به صورت IR MPH و 50٪ باقیمانده را در 3-4 ساعت تحویل می دهد. آنها در فارماکولوژی برابر نیستند، اما مدیکینت رترارد معمولاً به عنوان نسخه آلمانی ریتالین LA معرفی می شود.
پچ پوستی
پچ پوستی متیل فنیدیت با نام تجاری Daytrana در ایالات متحده فروخته می شود. این دارو توسط Noven Pharmaceuticals توسعه و به بازار عرضه شد و در سال 2006 در ایالات متحده تایید شد . این دارو به عنوان یک درمان یک بار در روز در کودکان – سنین 6 تا 17 – مبتلا به ADHD تایید شده است. زمانی که اشکال خوراکی به خوبی تحمل نمی شود یا اگر افراد در انطباق با آنها مشکل دارند، عمدتاً به عنوان یک درمان خط دوم تجویز می شود. ارائه اصلی Noven نشان داد که باید به مدت 12 ساعت استفاده شود. هنگامی که FDA ارسال را رد کرد، آنها درخواست شواهدی مبنی بر ایمن و مؤثر بودن دوره زمانی کوتاه‌تر کردند، Noven چنین شواهدی را ارائه کرد و برای یک دوره 9 ساعته تأیید شد.
متیل فنیدات خوراکی در معرض متابولیسم گذر اول است که توسط آن لوو ایزومر به طور گسترده ای متابولیزه می شود. با دور زدن این متابولیسم گذر اول، غلظت نسبی l-threo-methylphenidate با تجویز ترانس درمال بسیار بیشتر می شود (50-60٪ از دکس متیل فنیدات به جای حدود 14-27٪).
اوج غلظت سرمی 39 نانوگرم بر میلی لیتر متیل فنیدیت بین 5/7 تا 5/10 ساعت پس از تجویز مشاهده شده است. [8] با این حال شروع تا اوج اثر 2 ساعت است و اثرات بالینی تا 2 ساعت پس از برداشتن پچ باقی می ماند. هنگامی که چسب ترانس درمال روی پوست ملتهب یا پوستی که در معرض گرما قرار گرفته است، جذب می شود. جذب تقریباً 9 ساعت پس از استفاده (بر روی پوست معمولی، بدون حرارت و بدون التهاب) باقی می ماند. 90 درصد دارو به صورت متابولیت و دارو بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود.
هزینه
قرص ریتالین 10 میلی گرم
نام تجاری و فرمولاسیون عمومی موجود است.
وضعیت حقوقی
اخطار قانونی چاپ شده روی بسته بندی ریتالین
در سطح بین‌المللی، متیل فنیدیت یک داروی جدول دوم تحت کنوانسیون مواد روان‌گردان است.
در ایالات متحده، متیل فنیدات به عنوان یک ماده کنترل شده در جدول II طبقه بندی می شود ، نامی که برای موادی استفاده می شود که دارای ارزش پزشکی شناخته شده هستند اما پتانسیل بالایی برای سوء استفاده دارند.
در بریتانیا، متیل فنیدات یک ماده کنترل شده “کلاس B” است. نگهداری بدون نسخه موجب حبس تا 5 سال یا جزای نقدی نامحدود یا هر دو می شود. تامین متیل فنیدیت 14 سال یا جریمه نامحدود یا هر دو است.
در کانادا، متیل فنیدات در جدول III قانون کنترل مواد و مواد مخدر ذکر شده است و نگهداری آن بدون نسخه غیرقانونی است، با داشتن غیرقانونی مجازات حداکثر تا سه سال حبس، یا (از طریق محکومیت اجمالی ) تا یک سال حبس و/ یا جریمه تا دو هزار تومان. تصرف غیرقانونی به منظور قاچاق، تا ده سال حبس یا (از طریق محکومیت اجمالی) تا هجده ماه حبس دارد.
در نیوزیلند، متیل فنیدات یک ماده کنترل شده کلاس B2 است. حبس غیرقانونی به شش ماه حبس و توزیع آن به 14 سال محکوم می شود.
در استرالیا، متیل فنیدات یک ماده کنترل شده در برنامه 8 است. این گونه داروها باید تا زمان توزیع در گاوصندوق قابل قفل نگهداری شوند و نگهداری بدون نسخه با جریمه نقدی و حبس همراه است.
در روسیه، متیل فنیدات یک ماده روانگردان کنترل شده در لیست I است که ارزش پزشکی شناخته شده ندارد. کمیته دائمی کنترل مواد مخدر وزارت بهداشت روسیه متیل فنیدیت و مشتقات آن را در فهرست ملی مواد مخدر، مواد روانگردان و پیش سازهای آنها قرار داده است و دولت متیل فنیدیت را برای هر گونه استفاده در 25 اکتبر 2014 ممنوع کرده است.
در سوئد، متیل فنیدات یک ماده کنترل شده در لیست II با ارزش پزشکی شناخته شده است. نگهداری بدون نسخه تا سه سال حبس دارد.
در فرانسه، متیل فنیدیت تحت پوشش برنامه “مواد مخدر” است، شرایط تجویز و توزیع با نسخه بیمارستانی برای درمان اولیه و مشاوره سالانه محدود شده است.
در هند، متیل فنیدیت یک داروی برنامه X است و توسط قانون داروها و لوازم آرایشی، 1945 کنترل می شود. این دارو فقط با تجویز پزشک تجویز می شود. از نظر قانونی، 2 گرم متیل فنیدات به عنوان مقدار کم و 50 گرم به عنوان مقدار زیاد یا تجاری طبقه بندی می شود.
در هنگ کنگ، متیل فنیدیت تحت برنامه 1 قانون مواد مخدر خطرناک (سرفصل 134) کنترل می شود.
جنجال – جدال سرسختانه
متیل فنیدات در رابطه با استفاده از آن در درمان ADHD موضوع بحث و جدل بوده است. تجویز داروهای محرک روانی برای کودکان برای کاهش علائم ADHD یکی از نکات اصلی انتقاد است. این ادعا که متیل فنیدیت به عنوان یک داروی دروازه ای عمل می کند توسط منابع متعدد بی اعتبار شده است، که طبق آن سوء استفاده از نظر آماری بسیار کم است و «درمان محرک در دوران کودکی خطر داروی بعدی را افزایش نمی دهد. و اختلالات سوء مصرف الکل در مراحل بعدی زندگی». یک مطالعه نشان داد که داروهای ADHD با افزایش خطر مصرف سیگار ارتباطی ندارد و در واقع درمان‌های محرک مانند ریتالین این خطر را کاهش می‌دهد. افرادی که در دوران کودکی تحت درمان با محرک هایی مانند متیل فنیدیت قرار گرفتند، کمتر احتمال داشت در بزرگسالی دچار اختلالات مصرف مواد شوند.
در میان کشورهایی با بالاترین میزان استفاده از داروهای متیل فنیدات، ایسلند [189] است، جایی که تحقیقات نشان می‌دهد که این دارو رایج‌ترین ماده مورد استفاده در بین افرادی بود که مواد تزریقی می‌کردند . این مطالعه شامل 108 نفر بود که مواد مخدر تزریق می‌کردند و 88٪ از آنها متیل فنیدیت را در 30 روز گذشته تزریق کرده بودند و برای 63٪ از آنها، متیل فنیدات ترجیح داده شده بود.
درمان ADHD از طریق متیل فنیدات منجر به اقدامات قانونی، از جمله شکایت های قصور در مورد رضایت آگاهانه ، اطلاعات ناکافی در مورد عوارض جانبی، تشخیص اشتباه، و استفاده اجباری از داروها توسط سیستم های مدرسه شده است .
پژوهش
متیل فنیدات ممکن است به عنوان یک درمان بی تفاوتی در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر مفید باشد. ممکن است در کاهش وزن مفید باشد .
متیل فنیدات ممکن است محافظت احتمالی در برابر آسیب نورون دوپامین ناشی از متامفتامین و محافظت احتمالی از بیماری پارکینسون را فراهم کند .
متیل فنیدیت در درمان بیماری پارکینسون مورد مطالعه قرار گرفته است.
درمان جایگزین
متیل فنیدیت فوایدی را به عنوان یک درمان جایگزین برای افرادی که به متامفتامین معتاد و وابسته به آن هستند نشان داده است . متیل فنیدات و آمفتامین به عنوان یک جایگزین شیمیایی برای درمان اعتیاد به کوکائین مورد بررسی قرار گرفته اند، به همان روشی که متادون به عنوان یک داروی جایگزین برای وابستگی فیزیکی به هروئین استفاده می شود. اثربخشی آن در درمان اعتیاد به کوکائین یا محرک های روانی یا وابستگی روانی اثبات نشده است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

دسته‌ها: ریتالین

ریتالین